Blog
Tags:
Je leveranciers spelen ieder hun eigen spel — jij betaalt de prijs
Afgelopen week was ik bij onze nieuwste klant. Een bedrijf van 500 medewerkers, doen internationaal zaken en het is voor hen belangrijk dat alle IT zonder gezeur loopt. Daar vertelde ik over een bepaalde manier van je architectuur organiseren. Zijn reactie – naast grote ogen en enthousiasme: daar moet je over schrijven, dit moeten meer bedrijven weten. Bij deze!
Kijk, IT uitbesteden klinkt slim. En dat is het vaak ook. Laat specialisten het doen — die kunnen het beter, sneller en vaak goedkoper dan jij zelf ooit kunt organiseren. Logisch dus dat steeds meer bedrijven hun IT bij externe leveranciers onderbrengen.
Maar …
Hoe meer specialisten er aan jouw IT-landschap sleutelen, hoe complexer het geheel wordt. Er is namelijk geen enkele partij die alles kan. Voor je het weet heb je een hele volksstam {ik zou ‘kudde’ ook een lekker woord vinden maar je wil hier dat men de verbinding met je aangaat, dus beter een neutraal woord kiezen dat ze herkennen, “hé dat heb ik ook!” bv verzameling/groep/rij} aan leveranciers: een club voor je netwerk, eentje voor de cloud, een partij voor je softwareontwikkeling, nog een voor cybersecurity…
En allemaal beloven ze dat ze het beste met je voor hebben.
Alleen … de vraag die echt gesteld én beantwoord moet worden: hoe goed werken ze samen?
Want daar zit de bottleneck. IT stopt niet bij het contract van één leverancier. Het zijn de lijnen daartussen die bepalen of jouw bedrijfsvoering soepel draait of stilvalt. Die firewall die door leverancier A is ingericht, werkt die goed samen met de monitoring van leverancier B? Wie zorgt ervoor dat de applicatie die door C is gebouwd, goed performt op het platform van D? En als er iets misgaat — wie pakt het op?
Zonder duidelijke regie en slimme standaarden ben jij uiteindelijk degene die de boel moet lijmen. Omdat die leveranciers elkaar niet aanspreken, maar jou. En dan worden ‘goedkope’ oplossingen ineens verrassend duur.
En dat kan in 9 van de 10 gevallen verrassend makkelijk anders.
Overlap en gatenkaas
Hoe beter jij vooraf de spelregels afspreekt, hoe minder je achteraf brandjes hoeft te blussen. Dat begint met regie: jíj́ bepaalt hoe het speelveld eruitziet. Niet je leveranciers.
Applicaties en diensten sluiten zelden naadloos op elkaar aan. Zelfs niet als ze van dezelfde leverancier komen. Ze hebben vaak overlap in functionaliteit — denk aan twee systemen die allebei gebruikersbeheer of logging doen, elk op hun eigen manier. Of juist dat ene essentiële stukje functionaliteit dat nergens is belegd. Het resultaat: een IT-landschap dat lijkt op gatenkaas, met hier en daar een plukje overlap en overal gaten waar niemand verantwoordelijk voor is. En gatenkaas .. kost geld, veel geld.
En wat betekent dat concreet?
Dat verschillende medewerkers hetzelfde doen met verschillende software, zonder dat iemand het doorheeft. Of dat juist cruciale taken blijven liggen, omdat iedere leverancier ervan uitgaat dat het wel door een ander geregeld wordt.
Monitoring is daar een mooi voorbeeld van: de een kijkt alleen naar zijn eigen stuk, de ander vertrouwt op signalen uit een andere laag. Tot je ergens in de stack een probleem hebt dat iedereen over het hoofd ziet.
En dan begint het spelletje ‘wie is verantwoordelijk?’
Hint: meestal ben jij dat. {of gewoon: dat ben jij}
Dit soort afstemming kun je niet aan je leveranciers overlaten. Zij kijken namelijk maar tot de grenzen van hun eigen contract. Waarom zouden ze anders doen? Ze hebben geen enkele prikkel om het grotere geheel te bewaken — jij wel.
En daarom is het ook jouw taak. Zonder strakke regie en duidelijke standaarden gaat het mis. Kleine technische verschillen stapelen zich op tot grote operationele problemen. En de kosten? Die stijgen onzichtbaar mee.
Door hoeveel hoepels springt jouw data?
Een simpele web-app-database-keten lijkt overzichtelijk. Maar dat is zelden hoe het er in een volwassen organisatie uitziet. Applicaties zijn zelden op zichzelf staand; ze hebben data en functionaliteit van andere systemen nodig. Ze valideren gebruikers via een centraal authenticatiesysteem, halen klantgegevens op uit een CRM, controleren de kredietlimiet in een ERP en slaan transacties weer elders op.
Voor je het weet gaat één simpele aanvraag door een dozijn lagen heen. Waarom dat een probleem is? Elk systeem doet z’n eigen werk, voegt een fractie van een seconde toe — of meer. En die vertragingen stapelen zich ongemerkt op. Totdat de gebruiker aan het front een seconde of twee moet wachten. Of drie. En we weten allemaal: hoe langer dat duurt, hoe sneller hij afhaakt of je helpdesk belt.
Nog vervelender wordt het als die lagen verspreid staan over verschillende fysieke locaties. Een stuk middleware dat draait in een datacenter in Frankfurt, een CRM in Amsterdam en een authenticatieservice in Dublin. Elk verzoekje kruist meerdere keren landsgrenzen, complete netwerken en tientallen routers. Dat is inherent trager dan lokaal draaien — zelfs met een goede verbinding. En dan heb ik het over systemen binnen Europa ..
Het probleem hier? Niemand voelt zich verantwoordelijk voor het totaalplaatje. De netwerkclub zegt dat hun lijn prima draait. Het databaseteam wijst naar de querytijd. De applicatiebouwer stelt dat z’n code keurig geoptimaliseerd is. En dus beland jij met de klachten op je bord, zonder dat duidelijk is waar de grootste bottleneck zit.
En ik verzin dit dus niet he. Dit is wat ik dagelijks bij bedrijven meemaak. Grote bedrijven, groot en klein MKB.
Gedeelde infrastructuur: helaas hét recept voor vertraging
Al die applicaties en beheeroplossingen die je koopt, draaien uiteindelijk samen op dezelfde infrastructuur. Je netwerk, je servers, je storage — dat is het gezamenlijke fundament. Maar weten die applicaties eigenlijk wel wat de ander doet?
Zelden. Ze draaien vrolijk naast elkaar, vaak zonder enig besef van elkaars impact. Tot ze ineens gaan concurreren om dezelfde bronnen. Een back-up die start terwijl jouw ERP net piekt. Monitoringtools die zoveel verkeer genereren dat ze zelf voor vertraging zorgen. Of een patchronde die het halve netwerk platlegt.
Het resultaat: systemen die elkaar onbedoeld in de weg zitten. En een business die daar direct last van heeft.
En we weten allemaal: vertragingen kosten verschrikkelijk veel geld. Want tijd = geld, zeker in IT-omgevingen.
Technische regie: de stille kracht onder je IT (of je grootste kostenpost)
Regie is voor de meeste bedrijven geen onbekend begrip. Je maakt strategische keuzes, zet processen uit, bepaalt wie verantwoordelijk is. Maar hoe zit het eigenlijk met de regie op de technische laag van je IT-landschap?
Daar gaat het vaak mis. Technische regie is een ondergeschoven kindje. Terwijl juist dáár de basis ligt waarop al je applicaties draaien en samenwerken. Als die laag niet goed is afgestemd, werkt niets écht goed samen. Een applicatie die specifieke databaseversies nodig heeft, een securitytool die niet matcht met jouw hypervisor, monitoring die halve netwerken lamlegt — kleine technische verschillen stapelen op tot grote problemen.
Het raakt niet alleen je performance. Ook financieel kan een gebrek aan technische regie flink pijn doen. Kijk maar naar licenties: leveranciers geven flinke kortingen als je grotere volumes afneemt. Maar die schaalvoordelen haal je alleen als je gestandaardiseerd bent. Koop je overal nét wat anders, dan zit je met allerlei losse contractjes. Losse contracten leveren precies wat je niet wil, ze:
- zijn per stuk duurder
- brengen extra beheerlasten mee
- maken het onderhandelen ingewikkelder
Zonder regie blijft iedereen optimaliseren voor z’n eigen stukje. De ene afdeling kiest voor Oracle omdat hun leverancier daar handig mee is, de ander voor Microsoft SQL omdat ze daar ‘altijd al mee werken’. Het gevolg? Versnippering, hogere kosten en een IT-omgeving die stroperig en kwetsbaar wordt.
Technische regie betekent dat jij kaders zet: welke platformen, welke versies, welke tools. Dat jij bepaalt hoe standaardisatie eruitziet, zodat applicaties makkelijker integreren, je kosten lager zijn en je sneller kunt schakelen. Het is misschien niet het spannendste onderdeel van IT — maar het voorkomt dat jouw landschap verandert in een kostbare lappendeken vol incompatibiliteit en gemiste kortingen.
Kortom: wie regie voert op techniek, plukt daar dubbel de vruchten van — in prestaties én in euro’s.
De Fractionele Architect: jouw techniek op orde, zonder volle kostenpost
Technische regie en architectuur zijn bij de meeste bedrijven geen fulltime functies. Logisch — zo’n specialist is duur en vaak heb je hem niet elke dag nodig. Maar het vakgebied is wél zo complex dat je het niet zomaar even ‘erbij’ kunt laten doen door een systeembeheerder of IT-manager.
Precies dít zij ik tegen de man die mij vroeg dit blog te schrijven: Daarom hebben we bij Sciante fractionele technisch architecten. Die zetten voor jouw bedrijf de lijnen uit, bewaken de samenhang en houden je techniek strak afgestemd — zonder dat het je een volle FTE kost. Zo heb jij alle voordelen van professionele technische regie: een IT-landschap dat werkt, schaalvoordelen door standaardisatie, en minder risico’s. Maar dan zonder de hoge kosten van een fulltime architect.
Benieuwd hoe dat er voor jouw organisatie uitziet?
Plan direct een vrijblijvend gesprek met mij in. Ik garandeer je dat je enthousiast wordt in dat gesprek en kijken we samen hoe jouw organisatie de techniek slim kan organiseren.